21 października 2016 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych proklamowało rok 2019 Rokiem Języków Rdzennych (International Year of Indigenous Languages - IY2019), powierzając UNESCO rolę międzynarodowego koordynatora obchodów, organizowanych we współpracy z wybranymi agendami Narodów Zjednoczonych, m.in. z: Urzędem Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka, UNDPI. WIPO, FAO, a także z Centrum Informacji NZ oraz rządami kilku krajów: Australii, Arabii Saudyjskiej, Boliwii, Ekwadoru, Estonii, Francji i Gambii.

Obchody Roku służyć mają zwróceniu uwagi na potrzebę ochrony i promocji języków rdzennych oraz podkreśleniu ich znaczenia dla rozwoju społecznego, gospodarczego i politycznego społeczeństw, także dla budowania pokoju i społecznej zgody oraz porozumienia.

Dla społeczności lokalnych są wyrazem ich tożsamości i odmienności kulturowej, zapisem własnego unikalnego sposobu myślenia i postrzegania świata, a także narzędziem, nie tylko komunikacji, integracji społecznej i edukacji, lecz również przekazu wiedzy, tradycji, historii danej społeczności. Język jest także narzędziem walki o prawa człowieka – szczególnie ważnym dla małych, lokalnych społeczności. Stanowi więc zasadniczy element i warunek ich zrównoważonego rozwoju.

Języki rdzenne to fundament różnorodności kulturowej, dlatego ich zanikanie ma destrukcyjny wpływ nie tylko na kultury lokalne, ale także na bogactwo kulturowe całego świata, a więc na życie każdego z nas. Zjawisko utraty tego dziedzictwa staje się dziś powszechne, a jego skala coraz bardziej niepokojąca. Spośród 7000 języków będących obecnie w użyciu, 2680 jest zagrożonych obumarciem. Ma to bezpośredni wpływ na życie 370 milionów ludzi tworzących  społeczności rdzenne, które istnieją w tej chwili w 90 krajach i reprezentują 5 tysięcy odrębnych lokalnych kultur. Prognozy nie pozostawiają złudzeń co do tego, że negatywne tendencje będą się nasilać. Obecnie 97 procent mieszkańców naszej planety komunikuje się za pośrednictwem tylko 4 procent dostępnych na świecie języków, podczas gdy zaledwie 3 procent ludzi używa pozostałych 96 procent istniejących języków.

Proklamowanie Międzynarodowego Roku Języków Rdzennych ma na celu przede wszystkim zwrócenie uwagi na te niepokojące zjawiska, ale także wypracowanie Planu Działań, jakie należy podjąć dla ratowania tego niezwykle istotnego elementu bogactwa kulturowego świata. Rok ma przyczynić się do wzmocnienia współpracy międzynarodowej i dialogu międzykulturowego, a także pobudzić społeczność międzynarodową do działań promujących i ochraniających języki rdzenne przed wyginięciem.

Dzień Bezpiecznego Internetu (DBI) obchodzony jest z inicjatywy Komisji Europejskiej od 2004 r. Początkowo obchodzony był tylko w Europie, ale już od lat DBI przekroczył jej granice angażując państwa z całego świata. Z pełną listą państw i instytucji biorących udział w Dniu Bezpiecznego Internetu oraz z podjętymi przez nie działaniami można zapoznać się na stronie www.saferinternetday.org.

Głównym celem DBI jest inicjowanie i propagowanie działań na rzecz bezpiecznego dostępu dzieci i młodzieży do zasobów internetowych, zaznajomienie rodziców, nauczycieli i wychowawców z problematyką bezpieczeństwa online oraz promocję pozytywnego wykorzystywania internetu. Ideą DBI jest podkreślanie siły współdziałania w dbaniu o cyfrowe bezpieczeństwo, zarówno na poziomie międzynarodowym, jak również lokalnym, łącząc zaangażowanie wielu instytucji, ale także rodziny, czyli najbliższego otoczenia dziecka.

Organizatorem wydarzenia w Polsce od 2005 r. jest Polskie Centrum Programu Safer Internet (PCPSI), które tworzą państwowy instytut badawczy NASK oraz Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę – realizatorzy unijnego programu „Łącząc Europę” (ang. Connecting Europe Facility - CEF). Głównym partnerem wydarzenia jest Fundacja Orange. Partnerami DBI 2019 są Facebook Polska oraz Google Polska .

DBI 2019 odbędzie się 5 lutego 2019 r. pod hasłem „Dzień Bezpiecznego Internetu: Działajmy razem!”. Nadchodząca edycja Dnia Bezpiecznego Internetu zachęca wszystkich do aktywnego uczestnictwa w współtworzeniu twórczego i bezpiecznego środowiska online . Podczas obchodów DBI 2019 organizatorzy chcą podkreślić istotę współpracy pomiędzy różnymi sektorami przy wspieraniu pozytywnych zmian w sieci. Wszyscy powinniśmy angażować się w promowanie pozytywnych zastosowań internetu, promocję tolerancji oraz tworzenie kultury zrozumienia.  

Zachęcam do poczytania gazetki ściennej w tej tematyce, która umieszczona będzie na tablicy korkowej naprzeciwko sali 31 do końca lutego 2019!  A nauczycieli zachęcam do przeprowadzenia lekcji związanej z tą tematyką przygotowane przez Polskie Centrum Programu Safer Internet. 

BALTIC SEA SUMMER CAMP IN DENMARK WILL BE HELD FROM 15.-21.09.2019

 

If you are interested in finding out more about our camp, then you are at the right place!

Basic infos such as the dates of the next camp in 2019 are on our --> POSTER <-- 

If you want a general feeling about what this camp will be about, and whether it might be something for you or your students then take a look at our --> 3-FOLD BROCHURE <--

A lot more information about the camp, its’ history and the projects and workshops offered there can be found in our more extensive --> INFO BROCHURE <--

And finally, in order to get a taste of the camp spirit check out a great camp documentary filmed by students as one of the projects in 2017 –>  https://www.youtube.com/watch?v=4SSrXrbeA10

 

Still have questions?

Want to know more?

Want to be a part of it?

Want to help out?

 

Then send me, Nick, the Camp Director, an email at  nicolai.krichevsky@rbg-hi.de or else contact Dennis, our Project and Workshop Manager at  dennis.stahl@rbg-hi.de.

15 listopada w Warszawie, w siedzibie Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego (FINA) odbyła się konferencja „O potrzebie edukacji medialnej”, z udziałem polskich i zagranicznych ekspertów. Została zorganizowana wspólnie przez FINA, PK ds. UNESCO oraz Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Organizacja konferencji została dofinansowana przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Spotkanie zgromadziło ok. 115 przedstawicieli różnych sektorów i różnorodnych środowisk zaangażowanych w obszarze edukacji medialnej, m.in. środowisk akademickich i nauczycieli Szkół Stowarzyszonych UNESCO.

Obrady były okazją do postawienia pytań o edukację medialną w Polsce na szerszym, międzynarodowym tle: co w ostatnich latach zmieniło się w tej dziedzinie w warstwie diagnoz, potrzeb, oczekiwań i postulatów, w związku z rozwojem mediów elektronicznych i zjawiskami obserwowanymi na świecie w obszarze komunikacji społecznej. Wśród podjętych zagadnień znajdowały się m.in.:

• problemy fake news, zautomatyzowanych przekazów, profilowania, „postprawdy” itp. – jako wyzwania dla edukacji medialnej;
• język mediów jako język sztuki – zwłaszcza sztuk wizualnych – i problemy z jego rozumieniem, jako bariera dla rozumienia przekazów medialnych;
• zagadnienia cyber- i neuropsychologiczne w kontekście potrzeb edukacji medialnej;
• obecność edukacji medialnej na różnych etapach edukacji formalnej – także nauczycieli – oraz edukacja medialna jako edukacja ustawiczna – rola różnych podmiotów: szkoły, bibliotek, organizacji pozarządowych.

Powracającym wątkiem debaty podczas konferencji były pytania o model edukacji i model szkoły, który sprzyjałby rozwijaniu kompetencji medialnych, o podmiotowość uczących się, o role i współpracę edukacji formalnej i pozaformalnej. Postulowano model szkoły ukierunkowany na budowanie relacji międzyosobowych poprzez wspólne doświadczanie zdobywania wiedzy i umiejętności, rozważając aspekty neuropsychologiczne mediów wskazywano na potrzebę lepszego definiowania edukacji medialnej i wypracowania metodologii oraz – w tym kontekście – na konieczność zapewnienia środków na badania naukowe.

Do problematyki konferencji nawiązywały prace prezentowane na towarzyszącej jej wystawie „Realia wirtualnej rzeczywistości”, przygotowanej przez Wydział Sztuki Mediów warszawskiej ASP.

Pomysł zorganizowania konferencji był następstwem książki pt. „O potrzebie edukacji medialnej w Polsce”, wydanej przez PK ds. UNESCO i Krajową Radę Radiofonii i Telewizji w 2015 roku, a także prac działającego przy PK ds. UNESCO Polskiego Komitetu Programu UNESCO Informacja dla Wszystkich (IFAP).