Akcja początkowo rozgrywa się w roku 1953. Główna bohaterka Sabina (Agata Buzek) pracuje w wydawnictwie i marzy o wielkiej miłości. Jej matka (Krystyna Janda) i babcia (Anna Polony) chcą wydać ją za mąż. Niestety, Sabina odrzuca kolejnego narzeczonego (Adam Woronowicz), czekając na tego jedynego. Jej marzenia zdają się spełniać, gdy na horyzoncie pojawia się przystojny Bronisław (Marcin Dorociński). Tylko babcia ma wątpliwości i w przeciwieństwie do Sabiny i jej matki krytycznie ocenia wybranka dziewczyny. Sceptycyzm babki okazuje się uzasadniony, a konsekwencje związku z przystojnym Bronkiem daleko idące… Klamrowa konstrukcja filmu niesie dającą do myślenia pointę.

To obraz mrocznych czasów stalinizmu ukazany w konwencji czarnej komedii. Historia została przedstawiona z perspektywy trzech kobiet reprezentujących różne pokolenia. Uczuciowe perypetie naiwnej miłośniczki poezji okazują się pretekstem do przedstawienia codzienności lat 50. naznaczonej wpływem państwa i jego służb. 

 

 

Przyjaźń, miłość i muzyka wypełniają życie głównego bohatera. Mogłoby być zwyczajnie, ale rzecz dzieje się w początku lat 80. w Polsce…

Janek jest uczniem liceum i założycielem punkrockowego zespołu. Zakochuje się w Basi. Wszystko zdaje się rozwijać pomyślnie: grupa szykuje się do występu na festiwalu, a Basia odwzajemnia uczucie Janka. Wkrótce jednak sprawy się komplikują. Janek jest synem wojskowego, a ojciec Basi – działacz „Solidarności” – nie chce, by córka wiązała się z chłopakiem. Chwilowy związek Janka z sąsiadką, odkryty przez jej męża, skutkuje problemami – zespół nie może prowadzić prób i dostaje zakaz występu na szkolnym balu. Beztroskie czasy kończą się ostatecznie 13 grudnia 1981 roku wraz z ogłoszeniem stanu wojennego.

Źródło: http://www.nhef.pl,  http://www.kinonh.pl