15 listopada w Warszawie, w siedzibie Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego (FINA) odbyła się konferencja „O potrzebie edukacji medialnej”, z udziałem polskich i zagranicznych ekspertów. Została zorganizowana wspólnie przez FINA, PK ds. UNESCO oraz Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Organizacja konferencji została dofinansowana przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Spotkanie zgromadziło ok. 115 przedstawicieli różnych sektorów i różnorodnych środowisk zaangażowanych w obszarze edukacji medialnej, m.in. środowisk akademickich i nauczycieli Szkół Stowarzyszonych UNESCO.

Obrady były okazją do postawienia pytań o edukację medialną w Polsce na szerszym, międzynarodowym tle: co w ostatnich latach zmieniło się w tej dziedzinie w warstwie diagnoz, potrzeb, oczekiwań i postulatów, w związku z rozwojem mediów elektronicznych i zjawiskami obserwowanymi na świecie w obszarze komunikacji społecznej. Wśród podjętych zagadnień znajdowały się m.in.:

• problemy fake news, zautomatyzowanych przekazów, profilowania, „postprawdy” itp. – jako wyzwania dla edukacji medialnej;
• język mediów jako język sztuki – zwłaszcza sztuk wizualnych – i problemy z jego rozumieniem, jako bariera dla rozumienia przekazów medialnych;
• zagadnienia cyber- i neuropsychologiczne w kontekście potrzeb edukacji medialnej;
• obecność edukacji medialnej na różnych etapach edukacji formalnej – także nauczycieli – oraz edukacja medialna jako edukacja ustawiczna – rola różnych podmiotów: szkoły, bibliotek, organizacji pozarządowych.

Powracającym wątkiem debaty podczas konferencji były pytania o model edukacji i model szkoły, który sprzyjałby rozwijaniu kompetencji medialnych, o podmiotowość uczących się, o role i współpracę edukacji formalnej i pozaformalnej. Postulowano model szkoły ukierunkowany na budowanie relacji międzyosobowych poprzez wspólne doświadczanie zdobywania wiedzy i umiejętności, rozważając aspekty neuropsychologiczne mediów wskazywano na potrzebę lepszego definiowania edukacji medialnej i wypracowania metodologii oraz – w tym kontekście – na konieczność zapewnienia środków na badania naukowe.

Do problematyki konferencji nawiązywały prace prezentowane na towarzyszącej jej wystawie „Realia wirtualnej rzeczywistości”, przygotowanej przez Wydział Sztuki Mediów warszawskiej ASP.

Pomysł zorganizowania konferencji był następstwem książki pt. „O potrzebie edukacji medialnej w Polsce”, wydanej przez PK ds. UNESCO i Krajową Radę Radiofonii i Telewizji w 2015 roku, a także prac działającego przy PK ds. UNESCO Polskiego Komitetu Programu UNESCO Informacja dla Wszystkich (IFAP).